Horn

in de omgeving

Een van de gaafst bewaarde voorbeelden van een middeleeuws kasteel in Nederland.
(RDMZ) Op een omgracht opgehoogd terrein gelegen kasteel, bestaande uit een haakvormig woongedeelte, waarop een ringmuur aansluit met rond uitgebouwde hoektorens, midden XIII-XV e.v.; gewijzigd XVIII en XIX. Gerestaureerd na brand 1954-1957. Gebouwen langs de nederhof, XVIII-XIX, de woningen Kasteelstraat 11 en 13 met bijgebouwen, alsmede twee aan elkaar gebouwde schuren. Bij het begin van de oprit naar het kasteel een gemetselde pomp in Lodewijk XV-stijl.

Kasteel Horn is in de dertiende eeuw gebouwd als een onregelmatig rond kasteel met vier ronde hoektorens. Al kort na de bouw werden de weermuren en de torens opgehoogd met mergel. In de vijftiende eeuw werd een nieuwe poorttoren gebouwd en trok men de oude poorttoren bij de woonverblijven.

Uit de 12e zijn de bewoners als de leenmannen van de graaf van Loon bekend. Willem, de heer van Horn en Altena, is waarschijnlijk de bouwheer van het kasteel. Een nazaat Jacob I, werd rijksgraaf in 1450 en liet het kasteel aanpassen. Daarna ging het bergafwaarts met de bezittingen van de graven van Horn. Graaf Jacob II moest verscheidene bezittingen verkopen. In 1487 verpanden hij zelfs het graafschap.
De volgende graaf overleed in 1531 kinderloos zodat Jan zijn broer proost van Luik de bezittingen overnam. Om te voorkomen dat het geslacht zou uitsterven trad hij uit de geestelijke stand eb trouwde Anna van Egmond. Helaas stierf hij toch kinderloos. Zijn stiefzoon Philips de Montmorency nam het roer over. Philips streek de Habsburgers tegen de haren in zodat hij samen met de graaf van Egmond in 1568 werd terechtgesteld.
In de 17e eeuw raakte Horn in verval. In 1798 werd het kasteel verkocht aan Marcellus Gerardus Magneé. Horn bleef tot de dag van vandaag in deze familie.